ਗ਼ਜ਼ਲ
ਰੁਕ ਗਏ ਤੋ ਰੁਕ ਗਏ ਹਮ,ਚਲ ਦੀਏ ਤੋ ਚਲ ਦੀਏ ।
ਵੋ ਨਹੀਂ ਜੋ ਸ਼ਾਮ ਢਲਤੇ, ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਕਰ ਢਲ ਦੀਏ ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੀ ਨਦੀ ਮੇਂ ਦੇਖਤਾ ਹੂੰ ਉਤਰ ਕਰ,
ਇੱਕ ਬਣੀ ਤੂਫਾਨ ਤੋਂ ਇੱਕ, ਲਹਿਰ ਨੇ ਸਾਹਿਲ ਦੀਏ ।
ਮੁਕਰਤੇ ਹੈਂ ਹਮ ਕਹਾਂ ਅਬ, ਸਭ ਚੁਕਾਤੇਂ ਹੈਂ ਉਧਾਰ,
ਆਪਕੇ ਹੀ ਲਫ਼ਜ ਹੈਂ ਯੇ, ਆਪਨੇ ਜੋ ਕਲ੍ਹ੍ ਦੀਏ ।
ਬਾਤ ਅਪਣੀ ਅਣਕਹੀ ਇੱਕ, ਫਿਰ ਕਹੇਂਗੇ ਐ ਹਜੂਰ,
ਵਕਤ ਨੇ ਵੋ ਬਾਤ ਕਹਨੇ ਕੋ ਅਗਰ ਕੁਛ ਪਲ ਦੀਏ ।
ਰੋ ਪੜੀ ਵੋ ਖੂਨ ਮੇਰਾ, ਹੀ ਲਗਾ ਕਰ ਨੋਕ ਪਰ,
ਇੱਕ ਦਿਵਾਨੀ ਸੀ ਕਲਮ ने, ਐਰ ਗ਼ਮ ਐ ਦਿਲ ਦੀਏ |
"ਚੌਹਾਨ"
ਰੁਕ ਗਏ ਤੋ ਰੁਕ ਗਏ ਹਮ,ਚਲ ਦੀਏ ਤੋ ਚਲ ਦੀਏ ।
ਵੋ ਨਹੀਂ ਜੋ ਸ਼ਾਮ ਢਲਤੇ, ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਕਰ ਢਲ ਦੀਏ ।
ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੀ ਨਦੀ ਮੇਂ ਦੇਖਤਾ ਹੂੰ ਉਤਰ ਕਰ,
ਇੱਕ ਬਣੀ ਤੂਫਾਨ ਤੋਂ ਇੱਕ, ਲਹਿਰ ਨੇ ਸਾਹਿਲ ਦੀਏ ।
ਮੁਕਰਤੇ ਹੈਂ ਹਮ ਕਹਾਂ ਅਬ, ਸਭ ਚੁਕਾਤੇਂ ਹੈਂ ਉਧਾਰ,
ਆਪਕੇ ਹੀ ਲਫ਼ਜ ਹੈਂ ਯੇ, ਆਪਨੇ ਜੋ ਕਲ੍ਹ੍ ਦੀਏ ।
ਬਾਤ ਅਪਣੀ ਅਣਕਹੀ ਇੱਕ, ਫਿਰ ਕਹੇਂਗੇ ਐ ਹਜੂਰ,
ਵਕਤ ਨੇ ਵੋ ਬਾਤ ਕਹਨੇ ਕੋ ਅਗਰ ਕੁਛ ਪਲ ਦੀਏ ।
ਰੋ ਪੜੀ ਵੋ ਖੂਨ ਮੇਰਾ, ਹੀ ਲਗਾ ਕਰ ਨੋਕ ਪਰ,
ਇੱਕ ਦਿਵਾਨੀ ਸੀ ਕਲਮ ने, ਐਰ ਗ਼ਮ ਐ ਦਿਲ ਦੀਏ |
"ਚੌਹਾਨ"
No comments:
Post a Comment